عادت چله چهارم:
تجربه نشان داده است که افرادی که از دوران کودکی شکرگزاری را آموخته‌اند، افراد شادتر، خوش‌بین‌تر، اجتماعی‌تر و پرانگیزه‌تری هستند. کودکی را تصور کنید که ذهن او تمرکز بر داشته‌های خود دارد حتی متوجه مواردی که به‌ظاهر از بدیهی‌ترین داشته‌ها و نعمت‌هایش است می‌شود، مانند داشتن پدر و مادر، بینایی و … و یاد گرفته تا خدای مهربان را برای این داشته‌ها شکر کند. این کودک می‌تواند با احساسات مثبتی که از این منظر برایش ایجاد می‌شود، بر توانمندی‌های الهی خویش تکیه کند و با دنیایی از توکل به خدا و اعتمادبه‌نفس در ادامه زندگی گام بردارد و در جامعه نقش‌آفرینی نماید و تبدیل به یک فرد تأثیرگذار گردد. پرواضح است که آموزش شکرگزاری و تبدیل آن به یک عادت، می‌تواند اثرات قابل‌توجهی در رشد فکری و اجتماعی کودک ایفا نماید. شاید ازاین‌ روست که خدای مهربان درآیات بسیاری، انسان را دعوت به شکرگزاری می‌نماید. و شکرگزاری از نعمت‌های خویش را موجب فزونی نعمت‌ها معرفی کرده است. بنابراین در دو ماهه آخر سال تحصیلی مبحث «شکرگزاری از پروردگار مهربان» عادت محوری قرارگرفته است و هرروز قبل از شروع هر درس این مبحث در قالب‌های گونان تکرار می‌شود تا بتواند برای کودک تبدیل به یک عادت شود.